Over mij

Mijn foto
Ik ben Thijmen Grootjen Het grootste deel van mijn professionele leven ben ik bezig geweest met leiding geven aan mensen in combinatie met bouwen als directeur hoofd uitvoeringen dus verantwoordelijk voor de uitvoering van alle projecten, Cliënteel, medewerkers,financieel,logistiek.van een middelgroot bouwbedrijf met circa 3500 medewerkers en ook extern via onderaannemers adviseurs speciale deskundige Architecten bureau`s Ingenieurs bureau`s gemeenten provinces de overheid. En daarnaast ook in mijn persoonlijk leven, dit mede door mijn passie voor paarden. Leiding geven is voor mij in beginsel faciliteren en vanop de achtergrond sturen, leiden en geleid worden, dit in eerste instantie door je eigen medewerkers, en natuurlijk ook de vele relaties en opdrachtgevers waar je dag dagelijks zakelijk en soms ook vriendschappelijke relaties mee onderhoud. Met alle menselijke elementen en belangen die daar een rol in en/of bij spelen, dat is iedere dag opnieuw een ontdekkingsreis en bovenal zeer leerzaam, in de eerste plaats keer op keer voor jezelf. En met name door mijn passie voor paarden heb ik veel geleerd over mensen en hun beweegreden waarom ze dingen doen die ze doen.

woensdag 5 februari 2014

Incasseringsvermogen

Ook dit is een veelzeggende titel denk ik, maar ik bedoel hier specifiek alleen het paard... en niet zijn ruiter(s).
Ook van dit item kunnen wij mensen nog veel leren, want daar ontbreekt het bij veel mensen echt wel aan.
Als u maar even kritisch durft te zijn over hoe mensen met hun paard(en) omgang, is het net of er een aardbeving heeft plaats gevonden. Opmerkingen van... hoe durft u, of denkt u soms dat ik niet weet waar ik mee bezig ben.
Zo zijn er nog wel een aantal te benoemen, maar dat is niet zinvol en zeker niet erg constructief.


Het is in ieder geval en prima en helder instrument als u voor uw eigen ontwikkeling wilt/kunt open staan.
En juist dat is waar paarden het veel beter doen dan wij, zeker als u ziet hoeveel ruiters met vele onnodige hulpmiddelen met hun paard(en) aan het werk gaan. Waar ze bovendien totaal geen enkele gefundeerde kennis en deskundigheid van en/of over hebben.
Welke in die gevallen zeker noodzakelijk zouden moeten zijn.
Sterker nog je hebt het ook helemaal niet nodig om je paard tot hogeschool niveau op te leiden. Zeker als het paard daar zelf al het talent en de bouw voor heeft, dan is het de ruiter die uiteindelijk beslist of dit haalbaar blijkt te zijn of niet. Een ding is zeker het is niet het paard dat deze unieke weg blokkeert, de enige die daar blokkerend in werken zijn de ruiters en hun naaste omgeving.(trainer instructeur)
En toch zien we keer op keer dat het paard dit lijdzaam laat gebeuren op 'n enkele uitzonderingen na.
En als het wel haalbaar is is vaak voor 'n zeer korte tijd. Omdat door het bewust, verkeerd, te vroeg, te snel trainen van het paard er totaal onnodige blessures zullen optreden. Die vervolgens door het inzetten van nog meer extremere hulpmiddelen deze opkomende gebreken proberen te ondervangen met als eindresultaat 'n gebroken paard en dit is in de meeste gevallen voor de rest van zijn leven.(of het slachthuis)
Dit kan gelukkig op termijn in de meeste gevallen voor het paard weer tot een aanvaardbaar niveau worden opgelost door mensen die met kennis van zaken geduld en inzicht deze paarden een goede paardvriendelijke hersteltraining kunnen aanbieden.

Even 'n voetnoot
Als u deze blogberichten leest dan is daar op zich heel weinig uit te leren behalve dan dat we al jaren op de verkeerde weg bezig zijn met het paardvriendelijk opleiden van onze paarden.
Helaas is deze verkeerde weg voor ons alle heel bekend, maar het wordt toch door vele onder ons bewust onderkend en massaal genegeerd.
Gelukkig begint hier een kentering in te komen.
Want in het belang en ter bescherming van alle paarden is het noodzakelijk dat het zo goed mogelijk wordt gecontinueerd.

En veel is te wijten aan de volgende oorzaken.
  • Oorzaak 1 is het bewust niet willen aanleren en bestuderen van de juiste kennis. 
  • Oorzaak 2 niet voldoende tijd nemen voor het opleidingsproces goed te doorgronden.
  • Oorzaak 3 bewust zo weinig mogelijk geld investeren in de juiste opleiding voor ruiter en paard.
  • Oorzaak 4 de meest belangrijke... het ontbreekt de meeste ruiter compleet aan de nodige inzichten om zelf optimaal te weten wie uzelf eigenlijk precies bent en hoe u feitelijk op eender welke gebeurtenissen reageert, en handelt en daardoor tot de meest onzinnige acties over gaat, dus echt niet in staat bent tot enige zelfreflectie. Helaas voor u, het paard vertelt u dat dagelijks constant maar toch bent u niet in staat om met uw eigen paard tot enige begrijpelijk communicatie te komen. .Een vakman/vrouw lees direct in de ogen van het paarden hoe het paard leidt onder deze vorm van onbeantwoorde liefde, die zij u wel degelijk geven maar die helaas niet door u wordt (h)erkend. Dit is op zijn minst te triest voor woorden als paarden houder.
En vooral oorzaak 4 zal u moeten leren beheersen dit is zonder meer noodzakelijk om ooit een goede of de beste ruiter te kunnen/willen worden voor u paard.

Maar in mijn visie zouden dit type mensen eigenlijk geen paard(en) en/of dieren mogen bezitten laat staan opleiden, totdat ze over deze onontbeerlijke kennis in zijn parate vorm bewijsbaar kunnen beschikken.
In de volgende blogberichten zal ik dieper ingaan over hoe je de bovengenoemde oorzaken kunt oplossen.

PS
Ik heb heel bewust gekozen om deze blogberichten op deze manier vorm te geven en te publiceren.
Want wie deze blogberichten niet in deze vorm op zijn waarde wenst en wil inschatten en/of wil begrijpen zal nooit de juiste ruiter worden voor eender welk paard.
Als het u blijft ontbreken aan deze noodzakelijke inzichten zal u nooit kunnen veranderen, in een bewuste paardvriendelijk ruiter, en daar heeft de gehele paardensportwereld geen enkel voordeel aan in tegendeel....
Als u de illusie heeft paarden problemen met fysiek geweld en/of pijnlijke onderdrukkende hulpmiddelen denkt te kunnen oplossen bent u ofwel een naïef mens of toch 'n beetje 'n dom mens.

Voor nu veel lees plezier... en misschien iets om over na te denken, Thijmen

Pouligerin

Geen opmerkingen:

Een reactie posten